BIOGRAFIE
Braam & Wolters is de naam waaronder Marco Braam en Erwin Wolters medio
oktober '92 de CD Braam & Wolters uitbrengen. De roots van het duo liggen
in de periode eind jaren zeventig/begin tachtig. In de periode '81-'83
spelen Marco en Erwin al samen in de band AWACS.
Als AWACS augustus '83 ophoudt te bestaan, besluiten Erwin en
ex-AWACS drummer Olaf Johan een nieuwe band te formeren. Voor het echter
zover komt vraagt Richard Janssen aan Marco en later aan Erwin om in de
Fatal Flowers te komen spelen.
Na 2 maanden en 1 optreden houdt Erwin het voor gezien en verlaat
de Fatal Flowers (dit zou hem later nog ten onrechte de bijnaam 'de Pete
Best van de Amsterdamse Gitaarschool' opleveren!).
Eind '85 formeert hij samen met Olaf Johan alsnog de band Radio Radio
(genoemd naar de uit 1978 stammende gelijknamige single van Elvis
Costello & The Attractions) met Olaf Johan (drums) en Iwan Lindeboom
(bas/zang).
Marco viert ondertussen triomfen met de Fatal Flowers,
die een platendeal hebben gescoord door ondermeer het Braam en Wolters
nummer 'Cryin Over Sin'. In mei '85 brengen de Fatal Flowers hun eerste
mini-LP uit, eind '86 gevolgd door Nederpop klassieker 'Younger Days'.
Met Radio Radio blijft het echter door ondermeer vele wisselingen
in de band kwakkelen. Na verschil van mening over de te volgen muzikale
koers barst eind maart '87 dan ook de bom en verlaat Erwin teleurgesteld
de band.
Marco verlaat eind februari '87, op het moment dat de single
Younger Days de band hun enige Top 40 notering oplevert, de
Fatal Flowers. Onder de naam Deadline pakken Marco en Erwin de draad
weer op en in mei '87 nemen ze een demo op. Naar aanleiding van deze
demo worden ze door voormalig Fatal Flowers A&R-manager Flip v/d Enden
uitgenodigd voor een sessie voor Vara's Popkrant.
Tijdens deze sessie worden Marco en Erwin bijgestaan door Kors
Eikelenboom op drums en Ludo Wiegerinck (The Landlords) op gitaar.
Voor Marco, met de Fatal Flowers periode nog vers in het achterhoofd,
gaat het veel te snel.
Reden voor hem om af te haken en helemaal te stoppen met muziek maken
om zich volledig op zijn studie te kunnen storten.
Erwin gaat vervolgens op zoek naar nieuwe bandleden. Met Roelf
ter Veld op bas, Michel v/d Ent op gitaar/zang (allen ex-Boy Scouts)
en Max Andreae op drums worden een aantal optredens gedaan in het
clubcircuit. Als deze samenstelling niet het gewenste resultaat
oplevert besluit Erwin teleurgesteld geheel met muziek te kappen en
trekt zich verbitterd uit de scene terug.
Begin '90 begint het toch weer te kriebelen en neemt Erwin 2
akoestische demo's op. Als
Marco en Erwin elkaar toevallig op straat tegenkomen, blijkt dat het
muzikale vuur nog wel degelijk aanwezig is. Eind '90 treden ze voor
het eerst sinds de jaren '80 weer op. Ze gaan nog door het leven als
'Duo Penotti' en spelen voornamelijk covers. In januari '91 wordt de
eerste demo opgenomen. Deze demo belandt uiteindelijk via Wieb Zigtema
(Rousers, The Thought, Shoot The Moon, Silent Men) op het buro
van William Haighton, de platenbaas van het Haagse VAN Records.
Het krediet dat Marco uit zijn Fatal Flowers tijd heeft opgebouwd blijkt
dan de sleutel en medio april/mei '91 wordt Braam & Wolters als derde
act getekend bij VAN Records.
Medio juli '91 wordt onder leiding
van Shoot The Moon-drummer Theo de Jong begonnen met de opnamen voor de
CD 'Braam & Wolters'. Het opnemen en mixen van de CD wordt vervolgens
een verhaal zonder eind. Omdat er alleen in de schoolvakanties en weekenden
aan de CD gewerkt kan worden, nemen de opnamen een jaar in beslag.
Van het originele idee, een geheel akoestische plaat, wordt onder
invloed van eerst engineer en later producer Michiel Jansen steeds
meer afgeweken. Er worden gaandeweg het opnameproces allerlei extra
instrumenten, koortjes, etc. toegevoegd.
Tegelijkertijd zijn
er ook wat verschillen van inzicht binnen het duo. Erwin ziet eindelijk
zijn kans om een CD op te nemen en wil er 100% voor gaan. Marco heeft
het allemaal al eens meegemaakt en geniet vooral van de krenten uit
de pap, zoals de radiosessie's en interviews. Tegen de tijd dat de CD
eind '92 uitkomt, is het heilige vuur eigenlijk alweer gedoofd.
Als eenmalige CD-presentatie, treden Marco en Erwin op met een band.
Dit optreden laat horen hoe mooi het had kunnen zijn. In deze
eenmalige band werden ze bijgestaan door Kors Eikelenboom (The Scene,
Jack of Hearts) op drums, Ralph Brink (Radio Radio, Tambourine,
Spo.Dee.O.Dee, Bartales) op bas, Rob van Zandvoort (The Thought,
Jack Of Hearts en Trockener Kecks) op toetsen en producer Michiel
Jansen (Oh Boy, Barrelhouse en Eric And His Burden) op electrische
gitaar. Deze CD-presentatie is tevens het laatste optreden dat het
duo doet.
In december '92 worden nog wel radio sessie's gedaan
voor 2 Meter Sessies, Countdown Cafe en Leidsekade Live.
Als toetje verschijnt eind '92 het nummer Take It As It Comes nog
op single, aangevuld met twee unreleased nummers. Deze nummers zijn
samen met nog 2 anderen, welke nooit zijn verschenen, speciaal opgenomen
voor de single. Er is nog even sprake geweest van een tweede single; Yeah,
Yaeh, Yeah.
Erwin gaat verder met Muriel Brugman als Golden Pond.
Als Alison Gross brengen ze in augustus '94 de CD
'Sit With The Guru' uit. Eind '95 valt Alison Gross uit elkaar.
Zowel Marco (hobby project Second 2 None) als Erwin maken nog
steeds muziek, puur voor de lol.